Benim Kahramanım Cüneyt Arkın’dır.

 

Cüneyt Arkın, çocukluğumdan beri kahramanım olarak gördüğüm bir şahsiyet. Son zamanlarda sosyal medya paylaşımlarına sık sık kahramanım olduğunu ve onu ne kadar çok sevdiğimi belirten yorumlar yazma alışkanlığı edinmiştim. Bence sadece benim değil, bütün memleketin kahramanıdır. Bu inancımız üzerine olacak ki, halktan topladığı soruları cevapladığı kitabına “Benim Kahramanım Türk Halkıdır” ismini vermiş. O kitap geçenlerde çıktığı için çok mutluyum.

Kahraman dediğimiz kişi güçlü, halkın destekçisi ve kurtarıcısı, düşmanları alt eden, bütün zorluklara göğüs geren, genellikle yakışıklı kişi değil midir? O, neredeyse bütün filmlerinde o kişidir. Oldum olası Arkın’ın oynamadığı kahraman filmleriyle hiç aram yok. Zira bendeki kahraman idealini karşılayan tek kişi odur. 

Kardeşimin bir anısını aktarayım. Bunun için öncelikle, mensubu olduğum bu Zaza kabilesinin Cüneyt’i Gıneyt diye okuduğunu ve soyadını kullanma gereği duymadığını belirtmem gerekiyor. Bizim için tek bir Cüneyt var yani. Gelelim olaya: Akrabadan bir amca eve girerken o zamanlar 5-6 yaşlarında olan kardeşimi görmüş ve sevmek maksadıyla bir tokat atmış. Ama ayarı tutturamamış ve gerçekten sert bir tokat yemiş kardeşim. Adam gittikten sonra şaşkınlıkla arkasından bakarken “Eyf la, no ze Gıneyt!” demiş. Yani “Of be, bu sanki Cüneyt!” Bakınız, bu adam çok güçlü değil, Cüneyt. Güç kavramının vücut bulmuş hali o. Hepimizde böyleydi bu.

Cüneyt Arkın, hayranlık duyduğum ilk isimdi. Şu zamana kadar pek çok kişiye ve karaktere hayran olmuş sıradan bir fan girl olabilirim ama ona duyduğum hayranlık, içerisinde saygıyı en çok barındıran türdendi. Diğer sevdiğim kişileri pembe düşlere yerleştirebilirdim ama Cüneyt Arkın’ın karşısında her zaman iki büklüm, heyecanla durduğumu hayal ederdim. Bu nedenle meşhur isimler arasında bu denli saygı duyduğum tek isim odur. 

Geçen gün kardeşim şu sözlerle içeri girdi: “Sevda, çok üzüleceğin ünlü biri ölmüş. Sence kim?” Bu tür sorularda aklıma gelen isim o olduğundan korkuyla Cüneyt Arkın olup olmadığını sordum. Ve bu sefer maalesef oydu…

Ona hediye etmek için birkaç edit fikri vardı aklımda. Ya da hazırlayıp ona göndermek istediğim bir fotoğraf albümü. Sonsuza kadar aklımda kaldıkları için çok üzgünüm. Onunla tek etkileşimim, filminden bahsedip onu etiketlediğim bir storimi görmesiydi. Bana o mutluluğu verdiği için minnettarım.

Dün, arkadaşım başsağlığı dilemek için beni aradı. Onun hayranı olarak bilinmek beni mutlu ediyor. 

…

Allah rahmet eylesin.

…

Sevda.