İlk Hikaye - Yazarlık Atölyesinde Yazdığım Hikayeler 1

 Merhaba, 

Bir aydır Güray Süngü'nin Zeytinburnu Belediyesi Kültür Sanat Merkezi'ndeki Yazarlık atölyesine katılıyorum. Her yazdığım hikayeyi ve hocanın eleştirisini burada yayımlayacağım :) 

Teorik derslerle başladık: Sanat ne değildir, nedir gibi. Tanımlardaki biçim, estetik tarzı kelimeler üzerine konuştuk. Sıkıcıydı :D Kim sever teoriyi :D Tamam tamam, bence böyle başlamalıydı, latife ediyorum.

Sonra geçen hafta hadi ilk hikayenizi yazın, oldu birden. Ben konu düşününce alelade günlük şeyleri yazmakta zorlandığımdan sıradan bir olay yazmaya karar verdim. Sonra bu hikayedeki fikir doğdu. Dün sabah pazar uykumun keyfine varıyorken ilk cümleleri falan yazdım aklımda, ne yazdım bilmiyorum çünkü uyku uyanıklık arasındaki o halde bir şey akılda kalmıyor :D  

Neyse, nihayetinde atölyeden 1,5 saat evvel kültür merkezinin kafeteryasına oturup şunu yazdım. Sonra sıra gelince sahnede hocanın yanına oturup okumaya başladım. (Parantez içi okurkenki durumu anlatıyor, hikayeye dahil değil.)

* * * 

İLK HİKAYE

"Başlayayım mı?" diye sordu. (Hoca, istediğim gibi, "Evet, lütfen" diye onayladı ve cümleyi tamamladığımda kendisi dahil hepimiz kahkahaya boğulduk hehe)

Ah, işte bunu sormayacaktı! Sahip olmasa da az buçuk özgüvenli görünmek istemişti ama ne gezer, daha ilk cümleden bir kararsızlık, bir onay arayışı...

Gerçi bunu okuyor olduğuna da inanmıyordu ya. Tahtaya çıkmayı bırak parmak bile kaldıramayan bir öğrenci olmuştu. Bi' deli cesaretiyle kalkıp çıkmıştı, şu an o karar anındaki düşüncelerini hatırlamıyordu ama odaklanması gereken o değildi. Heyecandan olsa gerek, kendi yazdığı harfler gözlerinden kaçmaya çalışırken peşlerinden koş- koşmalıydı. Ah evet, bir de kelimelerin takılıp kalmaları vardı böyle.

Oysa ilk hikaye ödevi verildiğinde heyecanlanmış -böylesi bir tutuşma hali olmayan heyecan- ne yazacağını düşünüp durmuştu. Hayır, hayır, böyle söylese yalan olurdu. Çünkü daha ilk anda pek sıradan bir şey yazacağını çok iyi biliyordu. Çünkü şahane olaylar kurgulayabileceğine inancı vardı. Aklında dönüp duran sayısız fikir bunun kanıtıydı. Öğrenmesi lazım gelen şey bu sayısız fikri nasıl yazması gerektiğiydi. Bunu çözerse zihninde dolanıp duran ve bir numaralı hayranı olduğu karakterler ete kemiğe bürünebilirdi veya bir samuray gelecekten gelen bir kızla birlikte Fatih'le muhabbet edebilirdi, ya da demokrasiyi monarşi ile birleştirdiği bir ütopya kurabilirdi.

Ama bunun için nasıl yazacağını bilmeliydi. Bu ikincisi içinse hocanın yerden yere vuracağı bir metin yazmalıydı.

Bunu yazdı.

* * *

Evet, hikaye buydu! Alelade bir an yazacaksam, o anı yazıp herkesi kurguya dahil edecektim.

Hocanın eleştirisi:

Zekice, ama olmamış. (:D) Fena değil. Ne anlatacağını bilmediğini anlatmak çok yazıldı. Klişe konu . Ama zekice. En başından itibaren "Başlayayım mı"dan başlayarak parıltılı bir zeka var. 

Roman örneklerinin ilk ikisi güzeldi, sonuncusu (demokrasi monarşi birleşmesi) saçma. 

Güzel bitti di mi? "Bunu yazdı." Bu bir üst kurmaca, meta fiction deniyor buna. 

Yorumum: Neyi düzeltmem gerektiğini anlamadım :D Ben o anı anlatmak istiyordum ama ne anlatacağımı bilmediğimi anlatmışım gibi anladı hoca, demek esas meseleyi anlatmayı becerememişim. Hoca metinle konuştuğu için yazarın beceremediği niyetinden bahsetmedim tabi :D 

Demek meta fiction deniyormuş, seviyorum bunu ve kullanacağım birkaç fikrim var halihazırda hehe.

Ve o ütopya fikrini kesinlikle yazacağım :D